ronald

Recept: Bourguignon sans bœuf

Een vegetarische versie van de Franse klassieker bœuf bourguignon? Het kan! Als vleesvervanger gebruik je eekhoorntjesbrood en kastanjechampignons. En de bruine saus? Die maak je dankzij een stukje pure chocolade.

-> Scroll down for the English text

Dit heb je nodig door 2 personen

  • 15 g gedroogde eekhoorntjesbrood, geweekt in warm water (bewaar het weekwater)
  • Klontje boter
  • 2 uien, fijngesneden
  • 2 tenen knoflook, geplet
  • 250 g kastanjechampignons, de grote in tweeën gesneden
  • 2 el. tomatenpuree
  • 1 eetlepel Provençaalse kruiden
  • 2 eetlepels bloem
  • 250 ml rode wijn
  • zout en peper 
  • een heel klein stukje pure chocolade (1×1 centimeter)
  • 2 laurierbladeren
  • 1 kruidnagel in een thee-ei
  • 500 g wortelen, geschild en grof gesneden
  • drupje witte wijnazijn (facultatief)
  • 2 eetlepels fijngesneden peterselie

Aan de slag

Stoof de uien in de boter tot ze zacht zijn. Voeg de knoflook toe en de kastanjechampignons. Laat de champignons zo lang bakken totdat ze hun vocht hebben afgegeven. Voeg tomatenpuree en Provençaalse kruiden toe en roer door. Bestrooi met de bloem en laat even koken. Giet dan de wijn erbij en roer het geheel door. Voeg zout, peper en het stukje chocolade erdoor, alsook de laurierbladeren en de kruidnagel in het thee-ei (anders vind je de kruidnagel niet meer terug). Giet er de helft van het weekvocht van het eekhoorntjesbrood toe. Laat een half uur heel zachtjes stoven.

Voeg de rest van het weekvocht en de wortelen toe en laat nog circa een kwartier stoven tot ze gaar zijn. Proef. Voeg zout en peper naar smaak toe. Is het te zoet? Giet er dan een drupje witte wijnazijn bij. En vind je saus te dun? Laat dan nog wat inkoken.

Dien op met aardappelpuree, rijst of tagliatelle. Strooi er voor het opdienen de peterselie over.

Bekijk ook de andere recepten op MonsieurPlusfours.nl

© Tekst en foto: Monsieur Plusfours 2023

MELD JE AAN VOOR ONZE GRATIS NIEUWSBRIEF

Door je in te schrijven ga je akkoord met ons privacybeleid en ontvang je automatisch onze nieuwsbrief, net zolang totdat je je weer afmeldt.

Bourguignon sans bœuf

A vegetarian version of the French classic bœuf bourguignon? It’s possible! As a meat substitute, use porcini mushrooms and chestnut mushrooms. And the brown sauce? You make it thanks to a piece of pure chocolate.

Ingredients for 2 people

  • 15 g dried porcini mushrooms, soaked in hot water (keep the soaking water)
  • A knob of butter
  • 2 onions, finely chopped
  • 2 cloves of garlic, crushed
  • 250 g chestnut mushrooms, halved
  • 2 tbsp tomato puree
  • 1 tbsp herbes de Provence
  • 2 tbsp flour
  • 250 ml red wine
  • Salt and pepper
  • A very small piece of pure chocolate (1×1 cm)
  • 2 bay leaves
  • 1 clove in a tea infuser
  • 500 g carrots, peeled and roughly chopped
  • A drop of white wine vinegar
  • 2 tbsp finely chopped parsley

Instructions

Sauté the onions in the butter until soft. Add the garlic and chestnut mushrooms. Cook the mushrooms until they have released their moisture. Add tomato puree and herbes de Provence and stir. Sprinkle with flour and cook for a minute. Then add the wine and stir. Add salt, pepper, the piece of chocolate, bay leaves and the clove in the tea infuser (otherwise, you won’t find the clove again). Add half of the soaking water from the porcini mushrooms. Let simmer over low heat for half an hour.

Add the remaining soaking water and the carrots and let simmer for another 15 minutes until they are cooked. Taste and add salt and pepper to taste. If it’s too sweet, add a drop of white wine vinegar. If the sauce is too thin, let it reduce a bit longer.

Serve with mashed potatoes, rice or tagliatelle. Sprinkle with parsley before serving.

Ontdek de Franse Instagramschatten van Le Chateau de Jo

Jolanda Sterrenberg heeft een voorliefde voor Franse spullen met een verleden. Op haar Instagramaccount Le chateau de Jo vinden ze razendsnel een nieuwe eigenaar. 

‘Neem een Franse vergiet uit de jaren vijftig. Die is niet alleen net iets anders vormgegeven dan de Nederlandse variant, maar ook zoveel mooier! Ik kan daar echt van genieten,’ zegt Jolanda Sterrenberg enthousiast. Eigenlijk hebben alle huis-, tuin- en keukenvoorwerpen van Franse oorsprong wel haar voorkeur. En dan vooral items van weleer, of ze nu uit 1900 of 1980 stammen. 

Als kind al naar rommelmarkten

Die liefde voor oude spullen kreeg ze met de paplepel ingegoten. In haar jeugd bezocht ze met haar moeder al rommelmarkten in de nabije omgeving. Daarna richtte ze haar aandacht op markten in België en vervolgens in Frankrijk, waar ze een huisje kocht – het ‘chateau’ in haar Instagramnaam Le chateau de Jo. 

Op naar Instagram

Jolanda begon spullen in te kopen, om die vervolgens – naast haar baan – tegen aantrekkelijke prijzen op markten door te verkopen. Maar toen kwam de pandemie en stapte ze over naar Instagram om daar haar geluk als online verkoper te beproeven. Met succes. 

Vaste groep liefhebbers

Hoewel Jolanda inmiddels tegen de 800 Instagramvolgers heeft, is het een kleine, vaste groep liefhebbers die onder haar posts het woord’ verkocht’ zet, en zich daarmee de nieuwe eigenaar van een voorwerp mag noemen. ‘Ik heb die kopers intussen allemaal leren kennen: mensen die mijn voorliefde voor Frankrijk delen. Wel krijg ik vaak te horen dat de items die ik op Instagram plaats zo snel verkocht worden,’ zegt ze lachend. ‘Ja, je moet er snel bij zijn. Binnen een dag zijn de spullen vaak al weg.’

Volg Jolanda op Instagram.

© Tekst: Monsieur Plusfours 2023; beeld: Jolanda Sterrenberg

MELD JE AAN VOOR ONZE GRATIS NIEUWSBRIEF

Door je in te schrijven ga je akkoord met ons privacybeleid en ontvang je automatisch onze nieuwsbrief, net zolang totdat je je weer afmeldt.

Op de draaitafel: de zachtaardige stem van Albin de la Simone

Monsieur Plusfours is al jaren een groot liefhebber van Albin de la Simone. Na het muzikale album Happy end, gemaakt tijdens de coronapandemie, heeft de Franse zanger zijn woorden weer gevonden. De titelsong van zijn nieuwe lp Les cent prochaines années (De volgende 100 jaar) is nu al een klassieker.

Albin de la Simone (1970) is een veelzijdig kunstenaar die zich niet makkelijk in een hokje laat stoppen. Hij is zanger, songwriter, muzikant en tekenaar. Hij begint zijn carrière als componist en jazzpianist en schrijft eind jaren ’90 zijn eerste liedjes. In 2003 geeft hij zijn eerste concerten als zanger en brengt hij zijn eerste album uit.

Louis de Funès en postzegels 

In de daaropvolgende jaren maakt hij nog eens zes albums, produceert, arrangeert en werkt mee aan albums van collega’s. Maar hij maakt ook verrassende uitstapjes, zoals het ontwerpen van de merchandising voor een Louis de Funès-tentoonstelling en twee postzegels. Kortom, hij is een duizendpoot, altijd bezig, altijd aan het zingen, met een zachtaardige stem die gevoelig en wat hees is.

Corona

Totdat de coronapandemie opkomt. Hij heeft geen behoefte meer om te luisteren naar zangers die in het Frans over hun leven vertelden, zegt hij op addict-culture.com. Hij verlangt alleen nog naar muziek, om zo ‘zachtjes begeleid te worden in wat we doormaakten’. Daaruit komt in 2021 het muzikale album Happy end voort, met het prachtige ‘Il pleut’ (Het regent).

‘Papa, we willen tekst’

Gelukkig keert de behoefte om liedjes te schrijven terug, juist door het tekstloze Happy end. Tijdens vele fietstochten wordt hij geobsedeerd door deze melodieën, alsof ze zeggen: ‘Papa, we willen tekst’, vertelt hij op addict-culture.com. Zo ontstaat zijn nieuwste album Les cent prochaines années. Neem de tijd om zijn – bijna tijdloze – muziek te ontdekken. Na elke luisterbeurt geven de liedjes steeds meer prijs en wordt de muziek steeds mooier.

Ontdekt het album via Spotify.

© Tekst: Monsieur Plusfours 2023; omslag album Les cent prochaines années (de zanger op jonge leeftijd in de armen van zijn moeder); foto zanger: Olympedpnt, CC BY-SA 4.0

MELD JE AAN VOOR ONZE GRATIS NIEUWSBRIEF

Door je in te schrijven ga je akkoord met ons privacybeleid en ontvang je automatisch onze nieuwsbrief, net zolang totdat je je weer afmeldt.

In september opent het voormalige Parijse huis van Serge Gainsbourg als museum

5 bis rue de Verneuil in Parijs is een bedevaartsoort voor fans van Serge Gainsbourg. Nooit kwamen ze verder dan de gesloten toegangsdeur van het huis waar de zanger en liedjesschrijver meer dan 20 jaar tot zijn dood in 1991 woonde. Maar daar komt verandering in: dochter Charlotte heeft er een museum van gemaakt. Op 20 september opent Maison Gainsbourg haar deuren. En je kunt al kaarten bestellen.

Na de dood van haar vader kocht Charlotte, die we kennen als gevierd actrice, 5 bis rue de Verneuil in het chique 7de arrondisement om er een museum van maken. Maar het liep anders. Ze besloot de herinneringen aan haar vader levend te houden door niets aan het huis te veranderen. Alsof hij op elk moment kon binnenstappen in de woning met de zwarte muren en de vele herinneringen. Zelfs de asbakken schijnen nog zijn peuken te bevatten.  

Toch besloot Charlotte het idee voor een museum na vele jaren nieuw leven in te blazen. Het liefst had ze in zijn dertigste sterfjaar de deuren ervan geopend, maar corona gooide roet in het eten. Op 2 april, de geboortedatum van haar vader, maakte Charlotte bekend dat het museum op 20 september 2023 zijn deuren opent.

Serge Gainsbourg, gefotografeerd door Claude Truong-Ngoc in 1981. CC BY-SA 3.0

Maison Gainsbourg

Maison Gainsbourg krijgt twee adressen. Bezoekers krijgen een rondleiding in 5 bis rue de Verneuil, waar zich de voormalige woning van Serge Gainsbourg bevindt. Daarna vervolgen ze hun bezoek aan de overkant van de straat, 14 rue de Verneuil, waar straks een museum, een boekhandel-winkel en de horecagelegenheid Gainsbarre openen.

Gainsbarre

Met de Gainsbarre wil Charlotte het begin van haar vaders carrière in herinnering brengen. Het wordt een pianobar, een verwijzing naar de tijd dat Serge Gainsbourg als pianist werkte bij Flavio’s in Le Touquet en bij cabarets in de hoofdstad. Overdag kun je hier ontbijten en lunchen, ’s avonds verandert Gainsbarre in een cocktailbar en restaurant. Bovendien vinden hier straks ook culturele activiteiten plaats.

Tja, wat is het?

Een van de publiekstrekkers wordt de woonkamer van 5 bis rue de Verneuil. Serge Gainsbourg zou tegen gasten hebben gezegd: ‘Ik weet niet wat het is: een salon, een muziekkamer, een bordeel, een museum…’ Vanaf 20 september 2023 kunnen we daar ons eigen oordeel over vormen. 

Je kunt al kaarten bestellen!

Lees ook:

© Tekst: dit is een bijgewerkt bericht uit 2020. Monsieur Plusfours 2023; foto van de pui van 5 bis rue de Verneuil: Nate Bolt, CC BY-SA 2.0

MELD JE AAN VOOR ONZE GRATIS NIEUWSBRIEF!

Door je in te schrijven ga je akkoord met ons privacybeleid en ontvang je automatisch onze nieuwsbrief, net zolang totdat je je weer afmeldt.

Verzamelobject: oude ansichtkaarten

Antiek- en brocantetrends komen en gaan, maar al sinds heugenis zijn het oude ansichtkaarten die het hart van verzamelaars sneller doen kloppen. Tammo Schuringa, beeldend kunstenaar en fervent ansichtkaartenverzamelaar, heeft met zijn boek ‘Verrukkelijke baby’s’ een heerlijk lees- en kijkboek aan dit onderwerp gewijd.

In ‘Verrukkelijke baby’s’ vertelt Tammo Schuringa hoe de kleine kaartjes een symbool werden voor avontuur en nieuwsgierigheid naar het onbekende. De ansichtkaart gaf mensen de mogelijkheid om een stukje van de wereld naar huis te brengen en het op een persoonlijke manier te delen met vrienden en familie.

Van briefkaart naar ansichtkaart

De briefkaart begon zijn leven als iets waar de afzender aan de ene zijde zijn tekst kon schrijven, en aan de andere de adresgegevens van de geadresseerde noteerde. De allereerste geïllustreerde briefkaarten, de ‘ansichtkaart’ zoals we die nu kennen, werden in 1889 gemaakt door de Franse krant Le Figaro. Het betrof een ansichtkaart met een afbeelding van de Eiffeltoren, die speciaal voor de wereldtentoonstelling was ontworpen door de Franse kunstenaar Léon-Charles Libonis.

Ervaringen delen

Naarmate ansichtkaarten steeds populairder werden, groeide de vraag naar afbeeldingen van andere onderwerpen. Omdat mensen er meer op uittrokken, wilden ze die ervaringen delen. Uitgeverijen speelden hierop in door kaarten te maken van steden, badplaatsen, hotels en landschappen.

Tussen 1900 en 1918 waren ansichtkaarten met afbeeldingen van baby’s bijzonder populair. Denk daarbij niet alleen aan kaarten die de komst van een baby aankondigden, maar ook aan kaarten waarop meerdere baby’s stonden. Tammo Schuringa belicht deze thematiek uitgebreid in zijn boek.

Kaart al in 19e eeuw als verzamelobject

Ondertussen begonnen steeds meer mensen ansichtkaarten te verzamelen, omdat kranten destijds geen vergelijkbare illustraties boden en er slechts een beperkt aantal tijdschriften beschikbaar was. Zo kwamen kaarten vaak meteen in collecties terecht in plaats van dat ze eerst verstuurd werden.

Na de Eerste Wereldoorlog namen nieuwe technologieën zoals radio en telefoon langzaam maar zeker de rol van de ansichtkaart over. De glorieuze tijd van de ansichtkaart kwam dan ook met horten en stoten tot stilstand. Natuurlijk bleven mensen elkaar ansichtkaarten sturen, maar de gloriedagen waren definitief voorbij.

Tweede Gouden Eeuw

Tegenwoordig wordt er wel gesproken van een tweede Gouden Eeuw van de ansichtkaart, vanwege de grote belangstelling voor oude exemplaren. Alleen al op de website Delcampe.net zijn miljoenen oude ansichtkaarten beschikbaar voor liefhebbers. Wie nog geen fan was van ansichtkaarten, zou het kunnen worden na het lezen van deze beknopte geschiedenis die Tammo Schuringa met zichtbaar plezier heeft beschreven. De koper krijgt bij het boekwerk alvast twee reproductiekaarten cadeau.

Verrukkelijke baby’s; de geboorte in kaart gebracht, Tammo Schuringa, uitgeverij Atlas Contact, € 24,99

© Tekst: Monsieur Plusfours 2023; ansichtkaart (1907) uit de collectie van Tammo Schuringa

MELD JE AAN VOOR ONZE GRATIS NIEUWSBRIEF!

Door je in te schrijven ga je akkoord met ons privacybeleid en ontvang je automatisch onze nieuwsbrief, net zolang totdat je je weer afmeldt.

Recept: Navarin de veau aux légumes de printemps

Haal het voorjaar in huis met deze Franse kalfsstoof.

Dit heb je nodig

  • Flinke klont boter
  • 1 ui, gesnipperd
  • 800 gram kalfslappen, in stukjes van ca 2 cm gesneden
  • 1 eetlepel bloem
  • 2 glazen droge witte wijn
  • Water
  • 2 eetlepels tomatenpuree
  • Zout
  • Peper
  • 4 wortelen, geschraapt en in stukken gesneden 
  • 2 groene rapen (met een paarse binnenkant), geschild en in stukken gesneden (als je ze niet kunt vinden, dan witte)
  • 400 gram erwten
  • Braadpan

Je kunt ook mooie voorjaarsasperges en voorjaarstuinbonen toevoegen.

Aan de slag

Smelt in een braadpan de boter en bak de ui glazig. Voeg de in stukken gesneden kalfslappen toe (dit moet waarschijnlijk in twee etappes) en bak het vlees tot het een bruin kleurtje heeft. Breng op smaak met peper en zout en schep de bloem erdoor. Roer vervolgens de tomatenpuree en de wijn erdoor. Voeg zoveel water toe totdat het geheel net onder staat. Dek af en laat 40 minuten zachtjes stoven.

Voeg de wortelen en rapen toe en laat nog een kwartier koken. Voeg in de laatste minuten de erwten toe. Zodra de erwten gaar zijn, proef je de stoof. Indien nodig nog zout en peper toevoegen. Je kunt het gerecht meteen serveren. Of je laat het nog een dag staan zodat alle smaken nog beter kunnen intrekken. 

Bekijk ook de andere recepten op MonsieurPlusfours.nl

© Tekst en foto: Monsieur Plusfours 2023

MELD JE AAN VOOR ONZE GRATIS NIEUWSBRIEF

Door je in te schrijven ga je akkoord met ons privacybeleid en ontvang je automatisch onze nieuwsbrief, net zolang totdat je je weer afmeldt.

Sacha Bronwasser schrijft meeslepende Parijse au pair-roman

Verhalen over au pairs in Parijs geven ons de kans om door hun ogen naar de Fransen en hun gewoontes te kijken. In haar roman ‘Luister’ schetst Sacha Bronwasser een beeld van een welgestelde Parijse familie. Maar door donkere gebeurtenissen zal het leven van eenieder nooit meer hetzelfde zijn.

De Nederlandse schrijfster Sacha Bronwasser neemt ons mee naar het Parijs van de jaren tachtig, toen Parijzenaars geteisterd werden door bomaanslagen. In deze roman volgen we au pair Marie, die werkt voor Philippe Lambert en zijn gezin. Een van deze aanslagen heeft een persoonlijke tragedie tot gevolg voor Philippe. Ondertussen worstelt Marie met haar eigen verleden, waarin kunstdocent Flo haar een nare streek geleverd heeft. Jaren later krijgt ook Flo te maken met het geweld in Parijs, terwijl Marie haar leven in Nederland weer heeft opgepakt. ‘Luister’ is een aangrijpende roman waarin de levens van Marie, Flo en Philippe met elkaar verweven raken. Deze pageturner blijft nog lang in je hoofd rondspoken.

Luister, Sacha Bronwasser, Ambo | Anthos, € 22,99

© Tekst: Monsieur Plusfours 2023; beeld: detail omslag ‘Luister’

MELD JE AAN VOOR ONZE GRATIS NIEUWSBRIEF!

Door je in te schrijven ga je akkoord met ons privacybeleid en ontvang je automatisch onze nieuwsbrief, net zolang totdat je je weer afmeldt.

Recept: lammele, een Elzasser paastraditie

Wanneer je door de Elzas wandelt, zie je met Pasen vaak de ‘lammele’ in de etalage van banketbakkers staan. Dit cakeje wordt traditioneel gebakken in een aardewerken vorm uit Soufflenheim, maar kan ook thuis in een metalen vorm worden gemaakt. Het lammetje, symbool van reinheid en onschuld, is bedekt met poedersuiker en versierd met een papieren wimpel. Een delicatesse voor bij het ontbijt. 

Dit heb je nodig 

  • 100 gram boter, gesmolten
  • 100 gram suiker
  • 1 snuf zout
  • zakje vanillesuiker
  • 1 eelepel rum
  • 100 gram amandelmeel
  • 100 gram meel
  • 100 gram maïzena
  • 1 afgestreken theelepel bakpoeder
  • bakvorm in de vorm van een (paas)lammetje (o.a. bij Blokker verkrijgbaar)
  • poedersuiker

Aan de slag

Vet de cakevorm goed in en verwarm de oven voor op 180 graden. Meng de ingrediënten in de volgorde van de ingrediëntenlijst en giet het deeg in de vorm. Bak de cake in 40 minuten gaar. Laat afkoelen en bestuif met poedersuiker.

Bekijk ook de andere recepten op MonsieurPlusfours.nl

© Tekst en foto: Monsieur Plusfours 2023

MELD JE AAN VOOR ONZE GRATIS NIEUWSBRIEF

Door je in te schrijven ga je akkoord met ons privacybeleid en ontvang je automatisch onze nieuwsbrief, net zolang totdat je je weer afmeldt.

Hoe Parijs een belangrijke plek kreeg in het Thaise tijdschrift Out of Eden’s

Vanuit Bangkok bestiert Niram Watthanasit niet alleen het all day ontbijtcafé Eden’s maar ook een halfjaarlijks verschijnend tijdschrift. Niram laat in Out of Eden’s de mooie kanten van het leven laten zien. Parijs speelt daarin een grote rol.

-> Scroll down for the English text

Het speciale gevoel van Parijs

Parijs heeft voor Niram iets heel speciaals en het gevoel dat hij bij zijn eerste bezoek kreeg, werd steeds sterker naarmate hij de stad beter leerde kennen. Het is moeilijk te omschrijven, maar het heeft te maken met de mensen die er wonen en werken, zegt Niram. ‘Noem het “joie de vivre”, maar zonder dat het een cliché wordt.’ Uiteindelijk kreeg alles wat hij tijdens zijn reizen naar Parijs ontdekte een plek in zowel zijn café als zijn tijdschrift.

Dromen van een eigen ontbijtcafé

Hoewel Niram van huis uit journalist is, droomde hij altijd van een eigen ontbijtcafé en begon hij een bakkerij-op-bestelling voordat hij in 2017 zijn fulltime baan opzegde om Eden’s te openen. Hier kwamen zijn ideeën over hoe een horecazaak eruit zou moeten zien samen. Ook kregen alle spullen die hij in de loop der jaren op (Franse) brocantemarkten had verzameld eindelijk hun thuis.

Van stadsgids naar magazine

Toch liet de journalistiek hem niet los. Ter ere van de derde verjaardag van Eden’s besloot Niram een stadsgids over Melbourne te maken, omdat mensen hem altijd vroegen waar hij at in elke stad. Het magazine, gemaakt in samenwerking met een grafisch ontwerpster en een vriendin die helpt met Engelse vertalingen en de redactie, kreeg meteen een goede ontvangst.

Virtueel reizen tijdens de pandemie

Door de coronapandemie was reizen echter niet meer mogelijk en moesten de makers nadenken over hoe ze een tweede nummer konden vullen. Niram gebruikte potlood, papier en internet om virtueel naar internationale locaties te ‘reizen’ en verhalen op te halen. Het tijdschrift kreeg hierdoor zijn vaste vorm: verhalen van bekende en minder bekende mensen overal ter wereld die lezers aanmoedigen om de schoonheid te zien in wat ze al hebben – zelfs in de kleinste dingen. Recepten mogen daarbij ook niet ontbreken.

Een eigenzinnige formule die werkt 

Elk nummer is een verrassende mix van mensen, van kunstenaars tot koks, die een plek krijgen in het tijdschrift. Om te voorkomen dat adverteerders controle zouden kunnen uitoefenen, heeft Niram ervoor gezorgd dat het tijdschrift zelfvoorzienend is. ‘Het is geweldig dat dit werkelijkheid is geworden,’ zegt hij. ‘Out of Eden’s heeft me veel geleerd over wat de kwaliteit van leven betekent en over het belang van dankbaarheid en nederigheid. En hoe mooi menselijke contacten kunnen zijn.’ En Parijs? ‘Ik kan geen genoeg krijgen van Parijs en haar mensen, en ik vermoed dat onze lezers daar hetzelfde over denken.’

Nummer 7 van Out of Eden’s verschijnt binnenkort. Het is te bestellen via niramwatthanasit@gmail.com, of stuur een DM via Instagram.  Het magazine is in Parijs te koop via Ofr 20, Astier de Villatte en Antoinette Poisson.

Niram voor zijn zaak Eden’s /Niram standing in front of his café Eden’s

© Tekst: Monsieur Plusfours 2023; foto’s: Niram Watthanasit / Eden’s

MELD JE AAN VOOR ONZE GRATIS NIEUWSBRIEF!

Door je in te schrijven ga je akkoord met ons privacybeleid en ontvang je automatisch onze nieuwsbrief, net zolang totdat je je weer afmeldt.

How Paris became an important spot in the Thai magazine Out of Eden’s

From Bangkok, Niram Watthanasit not only runs the all day breakfast cafe Eden’s, but also a biannual magazine. In Out of Eden’s Niram showcases the beautiful aspects of life from an international perspective, with Paris playing a significant role.

The special feeling of Paris

Paris holds a very special place in Niram’s heart, and the feeling he had on his first visit only grew stronger as he got to know the city better. It’s hard to describe, but it has to do with the people who live and work there, says Niram. ‘Call it joie de vivre, but without it becoming a cliché.’ Ultimately, everything he discovered during his travels to Paris found a place in both his cafe and his magazine.

Dreaming of owning a cafe

Although Niram is a journalist by profession, he always dreamed of owning a cafe and started a bakery-on-demand before quitting his full-time job in 2017 to open Eden’s. Here, his ideas about what a hospitality establishment should look like came together, and all the items he had collected over the years at (French) flea markets finally found their home.

From city guide to magazine

Yet journalism never left him. In honor of Eden’s third anniversary, Niram decided to create a city guide to Melbourne because people always asked him where he ate in every city. The magazine Out of Eden’s, created in collaboration with a graphic designer and a friend who helps with English translations and editing, was well received.

Virtual travel during the pandemic

However, due to the COVID-19 pandemic, travel was no longer possible, and the makers had to think about how to fill a second issue. Niram used pencil, paper, and the internet to virtually ‘travel’ to international locations and gather stories. This is how the magazine took its final shape: stories from well-known and lesser-known people from all over the world, encouraging readers to see the beauty in what they already have – even in the smallest things. Recipes are also a must.

An idiosyncratic formula that works

Each issue is a surprising mix of people, from artists to chefs, who get a place in the magazine. To prevent advertisers from being able to exert control, Niram has made sure that the magazine is self-sustaining. ‘It’s amazing that this has become a reality,’ he says. ‘Out of Eden’s has taught me a lot about what the quality of life means and about the importance of gratitude and humility. And how beautiful human connections can be.’ And Paris? ‘I can’t get enough of Paris and its people, and I think our readers feel the same way.’

Edition 7 of Out of Eden’s will be released soon. It can be ordered through niramwatthanasit@gmail.com, or by sending a DM via Instagram. The magazine is available for purchase in Paris at Ofr 20, Astier de Villatte, and Antoinette Poisson.

Ontdek het zomerhuis van interieurontwerper Enrica Stabile in de Provence

Als je verlangt naar de zomer, dan moet je het Franse zomerhuis van Enrica Stabile bekijken. Enrica is een Italiaanse interieurontwerper en antiekhandelaar met verschillende interieurboeken op haar naam. Haar tweede huis in de Provence ademt een laisser-faire sfeer, waar je op een lome dag wilt neerstrijken. In een exclusief interview vertelt ze over haar inspiratiebronnen.

-> Scroll down for the English text

In de jaren zeventig begon Enrica samen met haar zus Elisabetta met het ontwerpen en produceren van een kleine prêt-à-porter collectie. Geheel passend in de tijdgeest was de kleding geïnspireerd op het Victoriaanse tijdperk. ‘Onze stijl was bewust ouderwets en vrouwelijk,’ vertelt Enrica in een interview met Monsieur Plusfours. Toen in de jaren tachtig het minimalistische modebeeld opkwam, besloten de twee zussen over te stappen op interieurdecoratie. ‘We waren altijd er al door gepassioneerd.’

Het nuttige en het aangename

In Milaan openden ze L’Utile e il Dilettevole (Het nuttige en het aangename). Enrica noemt het een conceptstore avant la lettre. ‘Het is ontworpen als een huis, niet als een winkel. Hier combineren we meubels, kleuren en patronen van luxueuze stoffen met eenvoudig linnen, geïnspireerd door het Engelse platteland en de lichte kleurpaletten van Frankrijk en Zweden.’

Joie de vivre

Hoewel Italiaanse laat Enrica zich graag inspireren door de Franse stijl en het joie de vivre. Deze voorliefde bezegelde ze begin jaren negentig met de aankoop van een tweede huis in de Provence. ‘Ik houd van het heldere licht en de pastorale landschappen.’

Directoire-stijl

Wie haar huizen bekijkt, ziet een voorliefde voor de Directoire-stijl en alle jaren tussen Napoleon III en de Edwardiaanse tijd. Niet verwonderlijk dus dat Enrica de Franse ontwerper Madeleine Castaing tot een van haar grote inspiratiebronnen rekent. ‘Maar ik houd ook van John Colefax vanwege zijn baanbrekende gebruik van patronen en textiel, van Frederic Mechiche vanwege zijn mix van exotische en Franse stijlen en van Jaime Parladé, een geweldige Spaanse decorateur die eenvoudig en tijdloos chic is.’

Ultieme stylingtip

Voor Enrica is sfeer het belangrijkste in een interieur. Het moet kleurrijk, comfortabel en ingetogen zijn. Ze laat zich graag verrassen door onverwachte details. Haar ultieme stylingtip? ‘Wees moedig en niet bang, volg je gevoel bij het vinden van de perfecte de perfecte mix in je interieur.’

Enrica’s passie voor haar werk blijft onverminderd, ook al kon ze al lang stoppen met werken. ‘Ik haal nog steeds veel energie uit nieuwe projecten en uit alle interessante mensen die ik hierbij ontmoet.’

Volg Enrica Stabile op Instagram

© Tekst: Monsieur Plusfours 2023, foto’s: solamentegiovedi.com

MELD JE AAN VOOR ONZE GRATIS NIEUWSBRIEF

Door je in te schrijven ga je akkoord met ons privacybeleid en ontvang je automatisch onze nieuwsbrief, net zolang totdat je je weer afmeldt.

Discover interior designer Enrica Stabile’s summer house in Provence

If you’re longing for summer, then you should take a look at Enrica Stabile’s French summer house. Enrica is an Italian interior designer and antique dealer with several interior books to her name. Her second home in Provence exudes a laissez-faire atmosphere, where you want to settle on a lazy day. In an interview, she talks about her sources of inspiration.

In the 1970s, Enrica started designing and producing a small prêt-à-porter collection with her sister Elisabetta. The clothing was inspired by the Victorian era, fitting perfectly with the zeitgeist of the time. ‘Our style was consciously old-fashioned and feminine,’ Enrica tells in an interview. When minimalist fashion came into vogue in the 1980s, the two sisters decided to switch to interior decoration. ‘We’ve always been passionate about it.’

L’Utile e il Dilettevole

In Milan, they opened L’Utile e il Dilettevole (The useful and the delightful). Enrica calls it a concept store avant la lettre. ‘It’s designed like a house, not a shop. Here, we combine furniture, colors, and patterns of luxurious fabrics with simple linen, inspired by the English countryside and the light color palettes of France and Sweden.’

Joie de vivre

Although Italian, Enrica likes to be inspired by the French style and joie de vivre. She sealed this fondness in the early 1990s with the purchase of a second home in Provence. ‘I love the bright light and pastoral landscapes.’

Directoire style

Those who look at her houses see a fondness for the Directoire style and all the years between Napoleon III and the Edwardian era. So it’s no wonder that Enrica counts the French designer Madeleine Castaing among her great sources of inspiration. ‘But I also love John Colefax for his groundbreaking use of patterns and textiles, Frederic Mechiche for his mix of exotic and French styles, and Jaime Parladé, a great Spanish decorator who is simple and timeless chic.’

Ultimate styling tip

For Enrica, atmosphere is the most important thing in an interior. It should be colorful, comfortable, and understated. She likes to be surprised by unexpected details. Her ultimate styling tip? ‘Be brave and not afraid, follow your feelings in finding the perfect mix in your interior.’

Enrica’s passion for her work remains undiminished, even though she could have stopped working long ago. ‘I still get a lot of energy from new projects and all the interesting people I am lucky enough to meet.’