In de openingsscène van de Franse film Le pot-au-feu ontvouwt zich een magisch schouwspel in een kasteelkeuken uit 1885. Kasteelheer en fijnproever Dodin Bouffant en zijn kokkin en heimelijke geliefde Eugénie bewegen behendig tussen dampende potten en smeulende vuren. Betoverend, vindt de Amsterdamse cateraar Madame Charlotte, die de film al twee keer heeft gezien.
Scroll down for the English text
Madame Charlotte:‘In Nederland draagt deze geweldige film van de Frans-Vietnamese regisseur Trần Anh Hùng niet de titel La passion de Dodin Bouffant, maar eenvoudigweg Le pot-au-feu, als verwijzing naar de beroemde Franse stoofschotel met groenten en vlees. Mijn liefde voor koken, eten, ingrediënten, Franse landhuizen en bovenal de liefde zelf wordt met deze film meer dan gevoed.
De openingsscène, waarin een feestmaal wordt bereid, is voor mij betoverender dan een goed ballet. De samenwerking tussen de beide koks en de assistente is formidabel. Eén duidelijke chef, en wat voor één – ik zou ook verliefd op haar worden. Wat een vrouw!
En het smachten van hem naar haar. Ook heel fraai: ze vinden iemand die de taal van hun smaakpapillen spreekt, een culinair liefdeskind.
Tot slot: het grote verleidingsdiner. Als iemand dat ooit voor mij kookt, trouw ik direct met diegene. Beloofd!
Wat een heerlijkheid. Zie deze film vooral samen met iemand die ook van lekker eten en drinken houdt en ga daarna aan de oesters en de champagne. Loop niet, rén nu naar de bioscoop!‘
In the opening scene of the French film Le pot-au-feu, a magical spectacle unfolds in a nineteenth-century castle kitchen. The castle lord and gourmet Dodin Bouffant, and his cook and secret lover Eugénie, move skillfully between steaming pots and smoldering fires. Enchanting, says the Amsterdam caterer Madame Charlotte, who has already seen the film twice.
Madame Charlotte: ‘In the Netherlands, this wonderful film by the French-Vietnamese director Trần Anh Hùng is not titled La passion de Dodin Bouffant, but simply Le pot-au-feu, referring to the famous French stew with vegetables and meat. My love for cooking, eating, ingredients, French country houses, and above all, love itself, is more than nourished by this film.
The opening scene, in which a feast is prepared, is more enchanting to me than a good ballet. The collaboration between the two cooks and the assistant is formidable. One clear chef, and what a chef – I would also fall in love with her. What a woman!
And his longing for her. Also very beautiful: they find someone who speaks the language of their taste buds, a culinary lovechild.
Finally: the grand seduction dinner. If someone ever cooks that for me, I’ll marry them on the spot. Promise!
What a delight. See this film especially with someone who also loves good food and drink, and then indulge in oysters and champagne. Don’t walk, run to the cinema now!’
Stap in de wereld van een van Frankrijks rijkste families met de Netflix-documentaire ‘L’Affaire Bettencourt: Scandale’. Liliane Bettencourt, de gefortuneerde erfgenaam van het L’Oréal-imperium, leefde een leven dat charmeurs en geldlustigen aantrok. Maar die aantrekkingskracht leidde ook tot een van de grootste schandalen van Frankrijk.
Fotosessie
In 1987 kruisen de wegen van fotograaf François-Marie Banier (geboren in 1947) en Liliane Bettencourt (1922-2017) tijdens een fotosessie voor het tijdschrift Egoiste. Uit deze ontmoeting bloeit een vriendschap op die haar leven verrijkt, vooral omdat haar echtgenoot actief is in de politiek en daardoor veel afwezig. Deze band wordt nog waardevoller gezien de moeilijke relatie met haar dochter.
Gedurende de komende twintig jaar zal Liliane aan François-Marie een verzameling kunstwerken en aanzienlijke sommen geld schenken. Het totaalbedrag loopt tegen de 1 miljard euro – een indrukwekkend bedrag, maar een fractie van het vermogen van de erfgename, dat destijds geschat wordt op 40 miljard euro.
Stiekem gesprekken opnemen
Wanneer ook nog eens aan het licht komt dat Liliane betrokken zou zijn bij schimmige geldtransacties naar Franse politieke partijen, waaronder die van Nicolas Sarkozy, grijpt dochter Françoise in. De opnames van gesprekken tussen Liliane en onder meer haar financieel adviseur zetten haar op het spoor van deze ingrijpende beslissing. De opnames, stiekem gemaakt door een butler, zijn te horen in deze driedelige serie, aangevuld met beelden van acteurs en fragmenten uit documentaires over deze familie.
Françoise lekt deze opnames naar de media, ook al komt haar familie nu onder het vergrootglas van de pers te liggen. Uiteindelijk triomfeert de dochter in haar streven: haar moeder wordt onder curatele geplaatst.
De hamvraag
Toch blijft kernvraag onbeantwoord: heeft Liliane zich laten verleiden door fotograaf François-Marie en alle andere personen in haar omgeving. Of speelt ze een eigen spel? Bekijk ‘L’Affaire Bettencourt: Scandale’ op Netflix en oordeel zelf.
Wijnjournalist Esmee Langereis nam afscheid van alcohol en beschrijft op Whattodrink.nl dranken die ‘serieus lekker alcoholvrij’ zijn. Ze tipt voor Monsieur Plusfours vier 0.0 bubbels, van sparkling rosé en thee tot juice. Maar eerst belicht ze de laatste ontwikkelingen op het gebied van alcoholvrije opties.
In de afgelopen drie jaar heeft Esmee Langereis een reis gemaakt richting een leven zonder alcohol. ‘Ik voel me zowel fysiek als mentaal zoveel beter zonder alcohol.’ Deze stap heeft niet alleen haar persoonlijke leven veranderd, maar ook haar carrière als wijnjournalist. Goodbye alcoholische dranken, hallo 0.0 wijnen, biertjes en spirits.
De branche bruist
En dat is allesbehalve saai want deze branche bruist en borrelt van vernieuwing. ‘Naast alcoholvrije wijnen en bieren zijn er bijvoorbeeld innovatieve drankjes op basis van sappen, azijn, gefermenteerde kefir en kombucha. Die prikkelen de smaakpapillen en brengen ervaringen die de complexe smaken van wijn benaderen.‘
Zo wordt het gemis aan alcohol gemaskeerd
Van de alcoholvrije versies komen bubbels het dichtst bij het origineel. Esmee legt uit dat de zo herkenbare bubbeltjes een speelse dans op de tong uitvoeren, waardoor de smaakervaring verrijkt wordt – en het gemis aan alcohol gemaskeerd. Dit geldt ook voor alcoholvrije bieren, waar de uitgesproken bitterheid op een slimme manier dezelfde rol speelt als de bubbels. Maskeren dus.
Toekomst
In de wereld van 0.0 bier zijn volgens Esmee al grote stappen gezet, terwijl bij wijn de uitdaging ligt in het evenaren van de verfijnde smaken zonder alcohol. Hoewel het dealcoholiseren van wijnen verre van duurzaam is, is ze optimistisch over de toekomst. ‘Er zullen alternatieve technieken volgen waardoor aroma’s beter blijven behouden.’
Ultieme tip
Haar ultieme tip voor wie alcoholvrij probeert mee te komen op een feestje: ‘Laat een paar druppels alcoholhoudende wijn in het glas vallen voordat je de alcoholvrije versie schenkt. Omdat alcohol aroma’s geleidt, verheft het de smaakbeleving tot grotere hoogten.’
Esmee tipt vier bubbels (in willekeurige volgorde)
Houd de herinnering aan de zomer levend met rieten tassen en hoeden
Van de rieten mand die de Franse zangeres en actrice Jane Birkin altijd met zich meedroeg tot een hedendaagse trend die blijft inspireren. De waardering voor rieten tassen is groter dan ooit, omdat ze ‘herinneren aan ambacht en simpelere tijden. Het is pure nostalgie,’ zegt moderedacteur David Devriendt van de Belgische nieuwssite HLN.
Deze trend heeft al meerdere seizoenen overleefd en heeft ervoor gezorgd dat modehuizen ze tegen aanzienlijke prijzen aanbieden. Gelukkig zijn er ook betaalbare alternatieven beschikbaar. En zo’n boodschappentas is zowel geschikt voor vrouwen als mannen.
Bovendien is het een fraai decorstuk. Hang een dergelijke tas aan een kapstok, voeg enkele rieten hoeden toe en direct herleeft de zomerse sfeer. Je waant je in Saint-Tropez.
Bij een gekoeld glas rosé hoort een hapje, zoals deze amuse-bouche met bladerdeeg en tomaat. De verrassende smaakmaker: mosterd.
Dit heb je nodig
1 rol bladerdeeg (270 gram)
3 eetlepels crème fraiche
1 eetlepel mosterd
10 tomaatjes, bijvoorbeeld Romaatjes (of meer naar wens)
Zout
Verse peper
1 bakblik
1 vel bakpapier
1 vork
Aan de slag
Verwarm de oven voor op 175° C.
Leg een vel bakpapier op een bakplaat en rol daar de plak bladerdeeg op uit. Sla de randen 1 centimeter om. Prik met een vork gaatjes in het deeg.
Meng de crème fraiche en de mosterd en smeer het mengsel over het deeg, behalve de randen.
Halveer de tomaatjes en snijd de ‘kontjes’ eraf, waardoor de gehalveerde tomaatjes beter op het deeg blijven liggen.
Bestrooi met zout en verse peper.
Bak de plak bladerdeeg circa 30 minuten in de oven. Of totdat de randen goudbruin gekleurd zijn. Laat afkoelen, snijd in plakken of vierkantjes (maar zorg ervoor dat je de tomaatjes heel blijven) en serveer.
In 2005 verscheen het interieurboek ‘Living in Provence’, met teksten van Barbara Stoeltie en foto’s van haar man René. Nu ligt er een heruitgave in compact formaat in de boekhandel. Nog altijd is deze publicatie een visueel feest. Dat is te danken aan de huizen waar de tijd vrijwel lijkt te hebben stilgestaan. Die interieurs met antiek en brocante, die romantische terrassen en betoverende tuinen! Het is een boek om straks, tijdens de winterdagen, door te bladeren, terwijl je wegdroomt bij de warme zomerse beelden. Kijk zelf maar.
Living in Provence, Angelika Taschen, Barbara & René Stoeltie, Taschen, € 25
De Nederlandse journalist Guuz Hoogaerts (aka Guuzbourg) stelde voor het veertiende achtereenvolgende jaar zijn zomermix met hippe Franse tracks samen. Of zoals hij zelf zegt: ‘Le temps est beau, and so is the musique.’
Op de achterbank
In een eerder interview vertelde Hoogaerts over zijn liefde voor de Franse muziek: ‘Ik werd er in de jaren tachtig door gegrepen, toen ik met mijn zusje op de achterbank van de ouderlijke auto zat en we zo’n beetje alle zes hoeken van Frankrijk verkenden in de zomervakanties. De radio zond veel Franstalige popmuziek uit, die een stuk exotischer, sexiër klonk dan wat ik gewend was van thuis.’
In haar gelijknamige tv-serie deelt kasteelvrouwe Emmy haar avonturen in Chateau des Chauvaux. Haar dagen besteedt ze niet alleen aan het verwennen van gasten, maar ook aan het restaureren van het kasteel en het schrijven van een boek. Binnen haar eigen koninkrijk leeft ze haar Franse droom. Tijdens een interview met Monsieur Plusfours blikt ze vooruit op de start van de nieuwe tv-serie die op 13 augustus begint.
‘Mijn gasten zitten nog te ontbijten,’ fluistert Emmy Postma aan de telefoon. Of we onze belafspraak kunnen verschuiven. Wanneer we het rond het middaguur nog eens proberen, wordt er niet opgenomen. Vijf minuten later belt de kasteelvrouwe terug. ‘Mijn gasten zijn net vertrokken,’ zegt ze opgewekt. ‘Het duurde allemaal wat langer.’
Rondleidingen voor bezoekers
‘Het plaatselijke office du tourisme kwam met het leuke idee om hier op het buitenterrein rondleidingen te organiseren, met een Franse historicus als gids. Niet zo gek natuurlijk, want het is ook een oud kasteel, en daarmee een perfecte locatie. Zodadelijk staat er weer een gepland, dus ik moet snel het grasveld nog even fatsoeneren.’
De volgende dag komen er een paar Nederlandse bezoekers langs. Emmy zal dan persoonlijk de tour verzorgen, die zowel binnen als buiten plaatsvindt. ‘Daarna drinken we gezellig een wijntje. Gasten die hier logeren, kunnen altijd op verzoek een rondleiding krijgen. Dus ja, de zomerdrukte is in volle gang bij Chateau des Chauvaux. Volgende week zit mijn agenda écht bomvol; dan moet ik keihard aan de slag.’
De verbouwing is nooit klaar
In december 2018 kocht Emmy Chateau des Chauvaux, terwijl haar echtgenoot Rutger ervoor koos om in Nederland te blijven. De Ik vertrek-aflevering, waarin de kijkers haar verhuizing naar de Dordogne konden volgen, smaakte naar meer. Omroep Max benaderde haar, en zo ontstond het idee voor de reality-serie Kasteelvrouwe Emmy. Daarin was te zien hoe het dak – zo lek als een mandje – werd vernieuwd. ‘Aan de binnenkant moet het dak nog afgewerkt worden, maar dat komt wel. Ook de buitengevel aan de voorkant is aangepakt. En ik ben nu bezig met het opknappen van de vierde kamer, waarvoor ik dit voorjaar gelukkig veel hulp heb gehad.’
Hoe groter, hoe beter
Natuurlijk had ze iets kleins kunnen kopen, maar Emmy koos bewust voor een ruim huis. ‘Ik wilde graag een bed & breakfast beginnen, zodat ik nog wat inkomen kon genereren. En ik denk altijd: hoe groter, hoe beter,’ voegt ze er lachend aan toe. Maar dan weer serieus: ‘Ik heb nog een aanbouw, de grande cuisine, daar zat vroeger de keuken. Daar lekt het dak nog steeds, dus ik wil dat graag laten vernieuwen. Het zou jammer zijn als dit deel van het kasteel verpaupert. Dit is het volgende grote project.’
Schrijven aan een boek
Ondanks de drukte werkt de voormalige verpleegkundige momenteel aan een boek, genaamd Kasteeldroom: Mijn avonturen in Frankrijk. Direct na de uitzending van Ik vertrek ontving ze al aanbiedingen van verschillende uitgeverijen om haar verhaal te publiceren. ‘Kennelijk heeft deze uitzending iets losgemaakt bij mensen – misschien omdat ik in mijn eentje een behoorlijk verwaarloosd kasteel heb gekocht. Sommigen noemen het een bouwval, maar dit kasteel dreigt echt niet zomaar in te storten, hoor,’ verzekert ze.
Ook foto’s en recepten
In haar boek beschrijft ze hoe ze tot de beslissing kwam om het kasteel te kopen. ‘Het heeft ongetwijfeld te maken met dingen uit mijn jeugd. Ik was al op jonge leeftijd vrij eigenzinnig. Het is belangrijk om je eigen pad te volgen, anders word je ongelukkig.’ Naast verhalen zal de lezer in het boek ook recepten en foto’s vinden. ‘Kasteeldroom moet eind dit jaar verschijnen, maar ik weet niet zeker of ik dat ga halen. Het is lastig om er nu genoeg tijd voor te vinden.’
Eigen koninkrijkje
‘Ik woon op het platteland, niet in de stad waar het altijd druk is en waar mensen iets van je willen, of juist niet. Of waar het lastig is om een parkeerplaats te vinden. Hier kan ik mijn auto overal kwijt. En er is niemand die bijvoorbeeld tegen je zegt: houd je honden bij je. Het feit dat dit mijn terrein is vind ik fijn, het is mijn eigen kleine koninkrijkje.’
Nieuwe opnames
Echtgenoot Rutger woont op zijn boot en werkt ook nog altijd in Nederland als tandarts. ‘Maar voor de opnames van Kasteelvrouw Emmy is hij veel in Frankrijk geweest. Natuurlijk is het lastig dat hij zover weg woont, maar het is wat het is.’ Omgekeerd was Emmy afgelopen jaar en ook dit voorjaar veelvuldig in Nederland omdat haar zoon Wisse herstelde van een ernstig motorongeluk. De kijker is daar in de tweede serie van Kasteelvrouwe Emmy getuige van.
‘Al is dit ongeluk alweer een jaar geleden, het blijft een moeilijk onderwerp. Ik ben dankbaar dat Wisse het overleefd heeft. Het is ook een wonder,’ zegt Emmy met een diepe zucht, ‘dat hij zo goed hersteld is. Wel heeft hij blijvend letsel eraan overgehouden, want hij kan een arm niet meer gebruiken. Dat is wel heel heftig.’
Maar in de tweede serie, die drie afleveringen telt, is nog veel meer te zien. Het leukste vindt Emmy het gekostumeerde bal in de stijl van Joséphine en Napoleon.
Blije gasten
‘Ach,’ besluit Emmy het gesprek, ‘we ontmoeten zoveel bijzondere gasten. Zo ontvingen we vorig jaar een stel dat hier graag wilde exposeren. En wat denk je: dit jaar heeft die expositie in een van de bijgebouwen plaatsgevonden. We trekken leuke, blije mensen aan die allemaal enthousiast zijn over het kasteel. Hun aanwezigheid inspireert mij ook weer. Wie weet wat voor mooie dingen er nog meer in het verschiet liggen.’
Een supereenvoudig en smakelijk gerecht voor een zomerse dag.
Scroll down for the English text ->
Dit heb je nodig door 2 personen
500 gram krieltjes, doormidden gesneden
2 moten zalm
1 bosje groene asperges, de harde delen verwijderd en daarna in tweeën gebroken
paar takjes rozemarijn
olijfolie
zout en peper
aluminiumfolie
schijfjes citroen
Aan de slag
Verwarm de oven voor op 200 graden.
Zet de gehalveerde krieltjes met koud water op. Zodra het water kookt, de krieltjes een paar minuten koken. Daarna afgieten en twee eetlepels olijfolie erbij gieten en de pan schudden zodat de aardappelen met een laagje olie zijn bedekt.
Leg op een ovenplaat die voorzien is van bakpapier de moten zalm. Daarom heen leg je de aardappelen met de bolle kant naar onderen; zo blijven ze niet plakken aan het papier.
Giet wat olijfolie over de asperges en leg deze groente op de aardappelen en de zalmmoten. Strooi er zout en peper overheen. en als laatste leg je een paar takjes rozemarijn op de groentes.
Schuif de schaal in de oven. Na 20 minuten kijk je even of de groentes en de zalm al gaar zijn. Zo niet, leg er dan een stuk aluminiumfolie overheen zodat de groentes niet verbranden. Na 5 minuten check je nogmaals de gaarheid. Indien nog niet gaar, de schaal nog 5 minuten in de oven laten staan.
Door je in te schrijven ga je akkoord met ons privacybeleid en ontvang je automatisch onze nieuwsbrief, net zolang totdat je je weer afmeldt.
Recipe: Roasted potatoes, salmon, and green asparagus
A super simple and tasty dish for a summer day.
Here’s what you need for 2 people
500 grams of baby potatoes, cut in half
2 salmon fillets
1 bunch of green asparagus, tough ends removed and halved
a few sprigs of rosemary
olive oil
salt and pepper
aluminum foil
lemon slices
Let’s get started
Preheat the oven to 200 degrees Celsius (390 degrees Fahrenheit).
Place the halved baby potatoes in cold water. Once the water boils, cook the potatoes for a few minutes. Then drain them and add two tablespoons of olive oil, shaking the pan to coat the potatoes with a layer of oil.
On a baking sheet lined with parchment paper, place the salmon fillets. Surround them with the potatoes, placing them with the rounded side down to prevent sticking to the paper.
Drizzle some olive oil over the asparagus and place the vegetables on top of the potatoes and salmon fillets. Sprinkle with salt and pepper. Finally, place a few sprigs of rosemary on the vegetables.
Slide the tray into the oven. After 20 minutes, check if the vegetables and salmon are cooked. If not, cover the tray with aluminum foil to prevent the vegetables from burning. Check the doneness again after 5 minutes. If they’re still not done, leave the tray in the oven for another 5 minutes.
Fotograaf Miguel Flores-Vianna publiceerde in 2017 zijn boek ‘Haute Bohemians’. Het is een caleidoscoop van tijdloze interieurs die wars van trends zijn. Een droomboek dat je van tijd tot tijd, als bron van inspiratie, doorbladert. In zijn nieuwste publicatie concentreert de in Argentinië geboren en in Londen gevestigde fotograaf zich op zijn geliefde Griekenland. Ook nu weer reflecteren de huizen de persoonlijkheden van hun bewoners: smaakmakers die hun eigen weg volgen. En dat is een verademing in een tijd waarin interieurs steeds meer op elkaar gaan lijken. In een exclusief interview geeft Miguel Flores-Vianna een inkijkjein de wereld van haute bohemians.
Scroll down for the English text ->
Haute bohemians
Miguel Flores-Vianna: ‘Ik houd van interieurs die het leven van hun bewoners laten zien. Daarom zeg ik altijd dat haute bohemians [de titel van het boek, red.] niet zozeer de realiteit van een inkomen weerspiegelen, maar eerder de passies van degenen die in die huizen wonen. Ik geloof dat haute bohemians vooral trouw zijn aan zichzelf, met een visie op en een idee van hoe het leven geleefd moet worden, los van trends of van wat mensen op dat moment leuk vinden. De meeste van hen worden geleid door een eigen innerlijk kompas. Dit soort huizen heeft een speciale, betoverende sfeer, waardoor ik onvermijdelijk word beïnvloed en geraakt.’
Griekenland
‘In een eerder leven moet ik wel Grieks geweest zijn! Mijn ouders waren beiden liefhebbers van Griekenland en hebben hun liefde voor het land met mij gedeeld. Elke zomer ga ik naar Griekenland en voel ik me er thuis. Het is een buitengewoon mooie plek, doordrenkt van een rijke geschiedenis, maar uiteindelijk zijn het de warmte en levenslust van de Grieken die mij het meest betoveren.’
Licht
‘Als fotograaf worden mijn ogen van nature aangetrokken door het licht. Een kamer staat of valt met het licht.’
Inspirerende ontmoetingen
‘Ik heb inspiratie opgedaan bij de mensen die ik heb ontmoet. Het zijn de mensen die mij interesseren en meestal wonen ze in buitengewone huizen. Ik moet hier verduidelijken dat die huizen niet buitengewoon zijn omdat ze een bepaalde financiële status weerspiegelen, maar vanwege de passies en rijke levens van hun bewoners.’
Mensen maken de kamers tot wat ze zijn
‘Dat gezegd hebbende, moet ik eraan toevoegen dat ik het geluk heb gehad om buitengewone huizen te bezoeken die me altijd zijn bijgebleven. Neem bijvoorbeeld de slaapkamer van Tatiana Twombly [kunstenaar en vrouw van kunstenaar Cy Twombly, red.] in Rome, waar alle muren waren voorzien van boekenkasten van vloer tot plafond, gevuld met alleen maar tuinboeken. Tatia toonde me een boek over paddenstoelen en vertelde me hoe een Duitse oppas haar had geleerd om eetbare exemplaren te zoeken. Tatia was geweldig.’
‘Het appartement van Rudolf Noerejev [Russisch-Oostenrijkse balletdanser en choreograaf, red.] in het Dakota-gebouw in New York, een plek waar ik het geluk had om als jonge redactie-assistent twee hele dagen door te mogen brengen tijdens een fotoshoot. Noerejev verzamelde antiek textiel en bewaarde dat in elke mogelijke kast in zijn appartement. Op de tweede dag van de shoot kleedden we ons allemaal in Ottomaanse brokaatstoffen en renaissance fluweel voor een portret.’
‘De prachtige geplaveide vloeren van de binnenplaatsen in het Ghika-huis op Corfu, waar Jacob Rothschild [Britse bankier en lid van de bankiersfamilie Rothschild, red.] bij zonsondergang verhalen met me deelde over het leven van zijn stiefvader, de schilder Nikos Ghika, en zijn kring van intellectuele vrienden.’
‘De onvergetelijke woonkamer die Rose Tarlow [interieur-, meubel- en textielontwerper, red.] voor zichzelf heeft gecreëerd in Bel Air, met klimop die naar binnen kruipt en waar elke schat de test heeft doorstaan van Roses onfeilbare oog. En toch voelt alles ontspannen en gewoonweg prachtig, dankzij haar buitengewoon relaxte persoonlijkheid. Ik noem deze voorbeelden omdat het uiteindelijk de mensen zijn die de kamers maken tot wat ze zijn. Het zijn deze vier mensen die genoemde ruimtes voor mij memorabel hebben gemaakt.’
Het ideale interieur
‘Mijn ideale interieur is mijn eigen huis. Het is gevuld met persoonlijke voorwerpen die mijn identiteit weerspiegelen, mijn liefdes, mijn reiservaringen en mijn literaire interesses. Zelfs de huizen die mijn ouders in mijn kindertijd hebben ingericht, waren altijd doordrenkt van mijn persoonlijkheid, en dat koester ik. Het creëert een diep gevoel van comfort en kracht.’
Door je in te schrijven ga je akkoord met ons privacybeleid en ontvang je automatisch onze nieuwsbrief, net zolang totdat je je weer afmeldt.
Haute Bohemians: this is how tastemakers live, forging their own path
Photographer Miguel Flores-Vianna published his book ‘Haute Bohemians’ in 2017. It is a kaleidoscope of timeless interiors, indifferent to trends. This dream book is one you browse through from time to time, serving as a source of inspiration. In his latest publication, the photographer, born in Argentina and based in London, focuses on his beloved Greece. Once again, the houses reflect the personalities of their residents: tastemakers who forge their own path. It is a breath of fresh air in a time when interiors are becoming increasingly alike. In an exclusive interview, Miguel Flores-Vianna offers a glimpse into his haute bohemian world. ->
Haute bohemians
Miguel Flores-Vianna: ‘I love interiors that show the lives of those who inhabit them. That is why I always say that haute bohemians [The titel of the book, ed.] do not reflect the reality of an income but, rather, the passions of those who live in those houses. I think haute bohemians are above all themselves, they have a vision, they have an idea of how life should be lived regardless of fashion or hearsay. Most of them are guided by their own inner compass. The strength to follow that inner compass is a great gift. I feel that these type of houses have a special dust of magic that I can not but be influenced and moved by. ‘
Greece
‘In another life I must have been Greek! My parents were both Hellenophiles and shared their love of the country with me. Every summer I decamp to Greece and feel like one of their own. It is an incredibly beautiful place, full of such rich history but, in the end, it is the warmth and the joie of the Greeks that seduces me the most.’
Light
‘As a photographer, my eyes are naturally drawn to the light. The light is what, for me, makes or kills a room.’
Inspiring encounters
‘I have taken ideas from the people that I have met along my life. It is the people that interest me and usually the people that interest me live in extraordinary places. I have clarify here that those places are not extraordinary because they reflect any financial stage but because they reflect passions and lives well lived.’
People make the rooms what they are
‘Having said that I have to add that I have been very lucky to see extraordinary spaces and they have stayed with me, the Rome bedroom that belonged to Tatiana Twombly [artist and wife of artist Cy Twombly, ed.], its four walls covered with floor to ceiling book cases that only contained gardening books, Tatia showed me a book on mushrooms and told me how a German nanny had taught her to look for edible ones, Tatia was marvelous.’
‘Rudolf Nureyev’s apartment [Russisch-Oostenrijks balletdanser en choreograaf, ed.] in the Dakota Building in NYC, a place I was lucky to spend two entire days during a photo shoot as a young editorial assistant, Nureyev collected antique textiles which he stored in every possible cabinet in the apartment and by the second day of the shoot we all dressed up in Ottoman brocades and Renaissance velvets for a portrait.
The beautiful pebbled floors of the courtyards at the Ghika house in Corfu, where Jacob Rothschild [British banker and prominent member of the banking family Rothschild, ed.] told me stories at sunset about the lives of his stepfather the painter Nikos Ghika and his coterie of intellectual friends.’
‘The unforgettable living room Rose Tarlow [interior, furniture and textile designer, ed.] created for herself in Bel Air with ivy creeping inside and where every treasure has passed the test of Rose’s unerring eye and yet because of her extraordinary easy going personality all feels relaxed and just wonderful. I am giving you these examples because it is in the end the people that make the rooms, it is all those four people I mentioned the ones who made those spaces memorable to me.‘
Ideal home interior
‘My ideal home interior is my home because it is full of the things that speak to me and that reflect my life, what I love, where I have been, what I read. My homes have always been personal, even the ones that were put together by parents when I was a kid and I Iove that. It gives me an enormous sense of comfort and strength.’
