Maison de Colette. Foto: Christophe Lorsch / Maison de Colette
Stel, je bent van jongs af aan een enorme liefhebber van het werk van de beroemde Franse schrijfster Colette (1873-1954). En dan krijg je de kans haar ouderlijk huis als museum in te richten. Het moet een droomklus zijn geweest voor museumdirecteur Frédéric Maget.
Het museum La maison de Colette ligt in Saint-Sauveur-en-Puisaye, een plaatsje ruwweg gelegen tussen Parijs en Lyon. Het pand heeft een bijzondere geschiedenis. De Franse schrijfster Colette werd er in 1873 geboren. Tot haar achttiende beleefde ze in dit 19e-eeuwse huis in directoire stijl een gelukkige tijd – totdat haar familie failliet ging en alle huisraad moest worden verkocht. Haar ouderlijk huis zou ze later in haar boeken op een idyllische, haast romantische manier ten tonele voeren.
En weer terug
In 1925 kreeg Colette weer de beschikking over haar ouderlijke woning nadat een bewonderaar het voor haar had gekocht. Vijfentwintig jaar later nam ze er definitief afscheid van, toen ze zich realiseerde dat ze – door ziekte gekluisterd aan haar Parijse appartement – nooit meer naar Saint-Sauveur-en-Puisaye zou kunnen afreizen.
Het huis kwam in handen van een plaatselijke huisarts. En 56 jaar later kwam het weer op de markt. De Vereniging Vrienden van Colette kwam daarachter en waarschuwde de overheid en de pers. De gemeente van Besançon kocht het gebouw, inmiddels met het predicaat ‘historisch monument’, om er een museum van te maken.
Woonhuis wordt museum
En hier komt Frédéric Maget, van jongs af aan een liefhebber van het werk van Colette, om de hoek kijken. Hij is hoofd van de Vriendenclub van Colette en wordt later directeur van museum La maison de Colette. In een interview met het woonblad The World of Interiors (mei 2020) vertelt hij dat er geen foto’s bestonden van het interieur. Maar door het werk van Colette te bestuderen kon hij zich een beeld vormen. Want de schrijfster had uitgebreid geschreven over de kleuren en patronen van het behang en de gordijnen. Het kenmerkte zich door een kostbare inrichting, die Sido, de moeder van Colette, uit Parijs liet komen.
Nog meer speurwerk
En dankzij het speurwerk van een plaatselijke onderwijzer in de veilingcatalogi rond 1890 kon een derde van het originele meubilair achterhaald worden. Ook de tuin werd aan de hand van Colettes beschrijvingen gereconstrueerd.
Sinds 2016 is Colettes ouderlijk huis als museum te bewonderen. Maar af is het nog altijd niet. Iedereen kan een financiële bijdrage leveren aan de verdere restauratie en inrichting ervan.
© tekst: Monsieur Plusfours 2020; beeld: Christophe Lorsch / Maison de Colette
MELD JE AAN VOOR ONZE GRATIS NIEUWSBRIEF!
