Op de draaitafel: ‘Le ciel, la terre et l’eau’ 

Deze keer op de draaitafel: een dromerig lied met een onmiskenbare sixties-sound door Thérèse Coquerelle. Thérèse won in 1962 het Songfestival met ‘Un premier amour’ en is de oudste, nog levende Songfestival-winnaar.

In 1968 presenteerde regisseur Yves Robert zijn film Alexandre le Bienheureux. Hoofdpersoon Alexandre doet denken aan het Oblomov-personage uit de gelijknamige roman van Ivan Gontsjarov. Want het liefst voert hij helemaal niets uit. Maar helaas is hij getrouwd met een vrouw die hem om zijn fysieke kracht heeft uitgekozen. En werken zal hij – op de boerderij.

Totdat Alexandres echtgenote door een auto-ongeluk om het leven komt. Eindelijk kan hij genieten van een leven lang niks doen – iets waar zijn dorpsgenoten niets van willen weten. Totdat er een vrouw opduikt. Kiest hij voor de liefde of voor de kunst van het nietsdoen?

De romantische beelden van het Franse platteland passen mooi bij het lied dat Thérèse Coquerelle voor deze film opnam: ‘Le ciel, la terre et l’eau’. In dit lied bedenkt de hoofdpersoon een ideale wereld. Denk aan violen, dromerige sferen – eigenlijk de ideale chanson om de dag mee te beginnen.  En langzaam wakker te worden.

© tekst: Monsieur Plusfours 2019

MELD JE AAN VOOR DE GRATIS NIEUWSBRIEF!

Reageer

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn aangegeven met een '*'